Yüklenme Tarihi: 14 Mayıs 2015 - 12:38
Bu koreografi şaheserini gördüğüm anda ilk önce bi duygulandım,bi içlendim ama sonra kendimi toplayıp işe koyuldum. Duygularımı tetikleyen şey ne Ahu Tuğba'nın motorla gelişindeki ironi,ne de vilneksleri çekip yılan gibi kıvrılan gençlerin çabasının aniden donla beliren baba misali gelen gorille beraber heba olmasıydı. Beni hüzünlediren şey,bizim bişeylere özenip öykünürken o işi orjinalinden çok önemseyip,onu yapan insanlardan ziyadesiyle sahiplenişimiz ve futursuzca sarılışımızı görmekti. Hani mahalleden yaşça büyük bi abi öyle laf olsun diye gelişine alenen bi lakırdı eder de onu acayip ciddiye alıp,