Açıklama
Yükleyen: Alkışlarla Yaşıyorum
Yüklenme Tarihi: 07 Mayıs 2015 - 12:07
Biraz önce Bob Ross'un üzerimde bıraktığı etkiyi tahayyül etmeye çalışırken dehşet içinde sıçrayıverdim alkışlarında her daim istikrarı yakalamış dostlarım. Zira farkettim ki ne Emmanuelle'ler, ne Justine'ler, ne de Colpo Grosso'lar hipotalamusumu Bob Ross kadar meşgul etmemiş, çimdiklememiş. Bunun sağlamasını yapmak için ilk önce favorim olan Emmanuelle'in "uçakta sevişenler kulübü" bölümünü hatırlamaya çalıştım. Sonuç olarak gözümün önüne şifreli Cine5 izlediğim günlerdekine benzer bulanık görüntüler geldi, Allah sizi inandırsın hiç tadı tuzu yoktu. Ardından Resim Sevinci'ni düşünmek üzere gözlerimi kapattığım an ekranın sağından solundan fırlayıvermiş yalnız ama huzurlu ağaçlar, şarıl şarıl akan derelerdeki taşlara vuran güneş parıltıları, birbirlerini asla yalnız bırakmayan mutlu çalıcıklar, titan beyazları, van dayk kahverengileri tüm berraklığıyla önüme serildi. Tuzlu fıstık yerken bile bu kadar garip hissetmemiştim.