Açıklama
Yükleyen: Alkışlarla Yaşıyorum
Yüklenme Tarihi: 23 Mayıs 2020 - 20:49
Yenish (Almanca: Jenische ; Fransızca: Yéniche ), Batı Almanya'da çoğunlukla Almanya , Avusturya , İsviçre , Lüksemburg , Belçika ve Fransa'nın bazı bölgelerinde yaşayan ve kabaca Rheinland merkezli bir güzergah programıdır . Bunlar, erken modern dönemin marjinal ve yoksul yoksul toplum sınıflarının üyelerinden geliyor ve 19. yüzyılın başlarında ayrı bir grup olarak ortaya çıktı. Bu bağlamda ve aynı zamanda yaşam tarzlarında İskoç ve İrlandalı Gezginlere benziyorlar. Yenişlerin çoğu 19. ve 20. yüzyılın ortalarında hareketsiz hale geldi.
Farklı bir grup olarak Yenish halkı, erken modern dönemin jenerik vagrants sınıfının aksine, 18. yüzyılın sonuna doğru ortaya çıkıyor. Sıfat jenisch ilk olarak 18. yüzyılın başlarında " cant, argot " anlamında kaydedilir. [2] Kendini tanımlayan bir Jauner 1793'te kaydedilmiştir. [3] Jenisch , 19. yüzyılın ilk yarısına kadar insanları değil, dili referans alan bir sıfat olmaya devam etmektedir. Jean Paul (1801) , Schwaben'deki bu kadar şık bir adamla jänische Sprache'yi ("Yenish dili") parlaklaştırıyor , hırsızların her türlü dille karıştırılan argot argot için kullandığı terim "). [4] 1810'da anonim bir yazar, Jauner'in "kart şartı" na eşdeğer, küçümseyen bir terim olduğunu ve insanlar için uygun ismin jenische Gasche olması gerektiğini savunuyor .
Almanya'da birçok Yenish insanı 19. yüzyılın ikinci yarısında yerleşik hale geldi. 1842'de Prusya Krallığı, belediyeleri daimi olmayan vatandaşlara vatandaşlık olmadan sosyal refah sağlamaya zorlayan bir yasa çıkardı. Sonuç olarak Yenish halkının daimi ikamet izni almasını engelleme girişimleri oldu. [6] Yakın zamanda kurulan "çingene kolonileri" ( Zigeunerkolonien ) olarak adlandırılan Yenish, Sinti ve Roma yerleşimleri cesaretini kırdı ve yerleşimcileri çeşitli taciz formları ve bazı durumlarda uzaklaşmaya teşvik etmeye çalıştı. fiziksel saldırılar. [7] 19. yüzyılın sonlarına doğru, son zamanlarda yerleşik Yenish, yine de, yerel nüfuslara entegre edildi ve yavaş yavaş endogamiye geleneklerinden uzaklaşarak genel Alman nüfusu içine çekildi. 19. yüzyılın sonlarında hareketsiz hale gelmeyen Yeniş, treylerde yaşamaya başladı.
1933'te başlayan Nazi Almanyası altındaki çingene zulmü, sadece Roman halkına karşı değil, aynı zamanda Yenişliler ve daimi ikametgahı olmayan insanları da içeren "çingenelerin tarzından sonra dolaşan vagrants " ı hedef aldı. genel. [8] Gezginlerin Buchenwald , Dachau , Sachsenhausen ve Neuengamme'de staj yapması planlandı. Yenişen aileler bir Landfahrersippenarchiv'e ("gezici ailelerin arşivi") kaydedilmeye başlandı, ancak bu çaba II. Dünya Savaşı'nın sonunda tamamlanmadı. [10] Görünüşe göre sadece çok sınırlı sayıda Yenish (Romanyalı kurban sayısına kıyasla) sınır dışı edildi: Beş Yenish bireyin Köln'den sınır dışı edildiği kaydedildi [11] ve toplam 279 woonwagenbewoner'ın [12] Lewy (2001) 1939'da Yenishli bir kadının sınır dışı edilmesinin bir vakasını keşfetmiştir. [13] Nazi politikalarının belgelenmiş bir başka Yeniş kurbanı Ernst Lossa'dır (1929-1944), akıl hastalığı nedeniyle stajyer ve ötenazi yapılanlar. Berlin'deki Sinti ve Roma Milli Sosyalizm Kurbanları Anıtı metninde Yenişen halk zulüm gören bir grup olarak geçiyor.
2001 yılında, İsviçre'de "Zukunft für Schweizer Fahrende" vakfının konuşmacısı olarak İsviçre Ulusal Meclis Üyesi Remo Galli, İsviçre'de hem yerleşik hem de yerleşik olmayan 35.000 "yolcu" tahmin etti ( Fahrende , Sinti, Roma ve Yenish'i birleştiren bir terim), aralarında tahmini 20.000 Yenish insanı vardı. [15]
1920'lerden 1970'lere kadar, İsviçre hükümetinin Yenish ebeveynlerini kurumsallaştırma ve çocuklarını yerleşik İsviçre nüfusu üyeleri tarafından evlat edinme yarı resmi bir politikası vardı. Bu programın adı Kinder der Landstrasse ("Yolun Çocukları") idi. Görünüşe göre, suçsuz bir evsizlik ve vagrancy ortamında güvencesiz koşullar olarak algılanan çocuklardan çocukların çıkarılması için hayırsever bir çaba olarak tasarlanan şey, daha sonra Yenishe'nin aile hayatına temel haklarının ihlal edilmesiyle, ebeveynlerden zorla ayrılan çocuklar olarak eleştirildi. cezai işlem yapılmadan ve çocukların çoğunun birbirini takip eden koruyucu evler ve yetimhanelerin sıkıntısı çekmesine neden olur. [16] Toplamda, 590 çocuk ebeveynlerinden alınmış ve yetimhanelerde, akıl kurumlarında ve hatta hapishanelerde kurumsallaştırılmıştır. Çocukların ülkeden uzaklaştırılması, 1930'larda 1940'lara, II. 1972'de kamuoyu eleştirisinden sonra, program 1973'te durduruldu. [17]
1975 yılında Radgenossenschaft der Landstrasse (" Yolun Tekerlek Kooperatifi") adıyla gezginlerin siyasi temsili için bir organizasyon (Yenish, Sinti ve Roma) kuruldu. İsviçre federal makamları resmi olarak "İsviçre Yenish ve Sinti" ni "ulusal azınlık" olarak tanıdı. [18] 1997 yılında Avrupa dil sözleşmesinin onaylanmasıyla İsviçre, Yenish diline "bölgesel bağlı olmayan bir dil" statüsü vermiştir.
Farklı bir grup olarak Yenish halkı, erken modern dönemin jenerik vagrants sınıfının aksine, 18. yüzyılın sonuna doğru ortaya çıkıyor. Sıfat jenisch ilk olarak 18. yüzyılın başlarında " cant, argot " anlamında kaydedilir. [2] Kendini tanımlayan bir Jauner 1793'te kaydedilmiştir. [3] Jenisch , 19. yüzyılın ilk yarısına kadar insanları değil, dili referans alan bir sıfat olmaya devam etmektedir. Jean Paul (1801) , Schwaben'deki bu kadar şık bir adamla jänische Sprache'yi ("Yenish dili") parlaklaştırıyor , hırsızların her türlü dille karıştırılan argot argot için kullandığı terim "). [4] 1810'da anonim bir yazar, Jauner'in "kart şartı" na eşdeğer, küçümseyen bir terim olduğunu ve insanlar için uygun ismin jenische Gasche olması gerektiğini savunuyor .
Almanya'da birçok Yenish insanı 19. yüzyılın ikinci yarısında yerleşik hale geldi. 1842'de Prusya Krallığı, belediyeleri daimi olmayan vatandaşlara vatandaşlık olmadan sosyal refah sağlamaya zorlayan bir yasa çıkardı. Sonuç olarak Yenish halkının daimi ikamet izni almasını engelleme girişimleri oldu. [6] Yakın zamanda kurulan "çingene kolonileri" ( Zigeunerkolonien ) olarak adlandırılan Yenish, Sinti ve Roma yerleşimleri cesaretini kırdı ve yerleşimcileri çeşitli taciz formları ve bazı durumlarda uzaklaşmaya teşvik etmeye çalıştı. fiziksel saldırılar. [7] 19. yüzyılın sonlarına doğru, son zamanlarda yerleşik Yenish, yine de, yerel nüfuslara entegre edildi ve yavaş yavaş endogamiye geleneklerinden uzaklaşarak genel Alman nüfusu içine çekildi. 19. yüzyılın sonlarında hareketsiz hale gelmeyen Yeniş, treylerde yaşamaya başladı.
1933'te başlayan Nazi Almanyası altındaki çingene zulmü, sadece Roman halkına karşı değil, aynı zamanda Yenişliler ve daimi ikametgahı olmayan insanları da içeren "çingenelerin tarzından sonra dolaşan vagrants " ı hedef aldı. genel. [8] Gezginlerin Buchenwald , Dachau , Sachsenhausen ve Neuengamme'de staj yapması planlandı. Yenişen aileler bir Landfahrersippenarchiv'e ("gezici ailelerin arşivi") kaydedilmeye başlandı, ancak bu çaba II. Dünya Savaşı'nın sonunda tamamlanmadı. [10] Görünüşe göre sadece çok sınırlı sayıda Yenish (Romanyalı kurban sayısına kıyasla) sınır dışı edildi: Beş Yenish bireyin Köln'den sınır dışı edildiği kaydedildi [11] ve toplam 279 woonwagenbewoner'ın [12] Lewy (2001) 1939'da Yenishli bir kadının sınır dışı edilmesinin bir vakasını keşfetmiştir. [13] Nazi politikalarının belgelenmiş bir başka Yeniş kurbanı Ernst Lossa'dır (1929-1944), akıl hastalığı nedeniyle stajyer ve ötenazi yapılanlar. Berlin'deki Sinti ve Roma Milli Sosyalizm Kurbanları Anıtı metninde Yenişen halk zulüm gören bir grup olarak geçiyor.
2001 yılında, İsviçre'de "Zukunft für Schweizer Fahrende" vakfının konuşmacısı olarak İsviçre Ulusal Meclis Üyesi Remo Galli, İsviçre'de hem yerleşik hem de yerleşik olmayan 35.000 "yolcu" tahmin etti ( Fahrende , Sinti, Roma ve Yenish'i birleştiren bir terim), aralarında tahmini 20.000 Yenish insanı vardı. [15]
1920'lerden 1970'lere kadar, İsviçre hükümetinin Yenish ebeveynlerini kurumsallaştırma ve çocuklarını yerleşik İsviçre nüfusu üyeleri tarafından evlat edinme yarı resmi bir politikası vardı. Bu programın adı Kinder der Landstrasse ("Yolun Çocukları") idi. Görünüşe göre, suçsuz bir evsizlik ve vagrancy ortamında güvencesiz koşullar olarak algılanan çocuklardan çocukların çıkarılması için hayırsever bir çaba olarak tasarlanan şey, daha sonra Yenishe'nin aile hayatına temel haklarının ihlal edilmesiyle, ebeveynlerden zorla ayrılan çocuklar olarak eleştirildi. cezai işlem yapılmadan ve çocukların çoğunun birbirini takip eden koruyucu evler ve yetimhanelerin sıkıntısı çekmesine neden olur. [16] Toplamda, 590 çocuk ebeveynlerinden alınmış ve yetimhanelerde, akıl kurumlarında ve hatta hapishanelerde kurumsallaştırılmıştır. Çocukların ülkeden uzaklaştırılması, 1930'larda 1940'lara, II. 1972'de kamuoyu eleştirisinden sonra, program 1973'te durduruldu. [17]
1975 yılında Radgenossenschaft der Landstrasse (" Yolun Tekerlek Kooperatifi") adıyla gezginlerin siyasi temsili için bir organizasyon (Yenish, Sinti ve Roma) kuruldu. İsviçre federal makamları resmi olarak "İsviçre Yenish ve Sinti" ni "ulusal azınlık" olarak tanıdı. [18] 1997 yılında Avrupa dil sözleşmesinin onaylanmasıyla İsviçre, Yenish diline "bölgesel bağlı olmayan bir dil" statüsü vermiştir.