Yüklenme Tarihi: 27 Şubat 2015 - 09:09
Bundan 3-4 sene öncesine kadar evimiz sobalıydı.Kışları L şeklinde olan büyük salonumuzda tüm aile aynı odada beraber uyurduk. İlkbahar gelincede eşşek ölüsü gibi olan döküm sobayı terasa taşır kış geldiğinde yine indirirdik ; ileride fıtık olursam tek müsebbibi o sobadır. Sobayla ilgili o kadar çok anım var ki; üzerinde patates,kestane pişirdiğimiz zamanları, buhar yapan ve bazı zamanalr suratımı dayayıp yüzüm boncuk boncuk su olana kadar başında beklediğim güğümü, üzerine kolonya döküp sıvı zerreciklerinin hop hop hopladığını izleyip şuursuzca kahkahalar attığımız zamanları, mandalina portakal kabukları koyup en doğal oda kokusu elde etmeyi, üzerinde ki tel maşalarda don çorap kurutmayı, deodorant şişesi atıp bam güm patlatmayı, ayakalarımı sobaya uzatıp ders çalıştığımız zamanları vs vs vs anlatmaya kalksam bir kitap dolusu olan anılarımı unutmam mümkün değil.
Gel gelelim mahallede ki tüm tayfa bir yerlere savrulduktan sonra en yakın arkadaşlarım dan ikiside baba mesleği sobacılığı ekmek kapısı edinip buz gibi demirlerin arasında kendilerini bildiler bileli çalışamaya başldılar. Öyleki zamanla sobaya olan talep azaldı malumunuz. Onlarında işleri hatrı sayılır derecede azalmaya başladı. Ama ek olarak başka demir işleri almaya başladılar.
Çok çok uzatmadan Anadolu Ünv. RTV deki bir gurup öğrenci bir ders kapsamında bizim çocukların dükkanda, bu konuların işlendiği bir kısa film çekmişler. Bana göre çokta yerinde hoş bir çalışma olmuş. Eminim ki bizim kuşağın sobayla ilgili iyi veya kötü anıları vardır. Ayrıca eskiye dair özlediğim şeylerden biride soba başındaki sohbetlerdi. Şöyle ki sadece soba kurulan oda sıcak olduğu için aile, misafir konu komşu kim varsa orda olurlardı ister istemez yüzyüze bakılır, toparlayıcı bir unsur olarak tadına doyulmaz sohbetler edilirdi eyy gidi günler.. Eski değerlerimize sahip çıkmak dileğiyle, iyi seyirler...