Yükleyen: KaraBukle
Yüklenme Tarihi: 08 Haziran 2017 - 16:20
Ebu Hureyre (radıyallâhu anh)’dan rivayet edildiğine göre, Rasulullah jsaflaBâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır:
“Sizden birisi: ‘Rabbime dua ettim, fakat duamı kabul etmedi’ diye acele itmedikçe duası kabul olunur.”
(Dua eden bir kimsenin duasının karşılığı geciktiği veya başka bir şekilde tecelli ettiği zaman, “dua ettim, fakat kabul edilmedi” demesinde iki büyük hata vardır: Bunlar, yaptığı duayı başa kakmak ve kabulünden ümitsizliğe düşmektir. Halbuki bu durum, kişiyi küfre bile götürebilir. Çünkü ayeti kerimede “Allah’ın Rahmetinden ancak kâfirler güruhu ümitsizliğe kapılır” buyurulur.
İbn Battal’a göre; hadiste prototipi çizilen kişinin halini açıklarken şunları söyler: “O, usanıp duayı terk eder ve duasını başa kakan kimse gibi olur. Ya da kabule lâyık bir dua yapar da karşılık vermekten âciz olmayan ve ihsanı kendisinden hiç bir şey noksanlaştırmayan Yüce Allah’ı cimri zanneder.”
Hadis; duanın kabul edilmesini, acele etmeme şartına bağlamaktadır. Halbuki Kur’an-ı Kerim’de “Bana dua ediniz, kabul edeyim” ve “Bana dua ettiği zaman dua edenin duasını kabul ederim” buyurulmaktadır. Bu âyetler, herhangi bir şarta bağlamadan dua eden kimsenin duasının kabul edileceğini bildirmektedir. Bu durumda duanın kabul edilmesi için acele etmemenin şart olduğunu bildiren hadis ile âyetler arasında bir tezat olduğu görünümü ortaya çıksa da gerçekte böyle bir zıtlık söz konusu değildir. Çünkü âyetlerin hükmü, hadisin içeriğiyle kayıtlıdır.