Şehirler uzak biliyorum, son durak trenindesin.
Kaç kadeh içtim hatırlamadım, birçok şişenin dibindesin.
Bir akşamüstü otursak, Orta Bahçe’de sızıp kalsak
Islansak Karabük yağmurlarında üşüsek sarılmaktan
Uzak kaldım, sen olan o şehirden
Ruhum yara aldı, yarım kalan bestenin rakısı azalırken
Gözyaşlarım akar çağla çağla nehirlere
Göçer inceden o küçük kuşlar seferlere
Hangi sabaha güneş gibi doğdun günüme
Gel artık kalbi camdan kadın