Açıklama
Yükleyen: Alkışlarla Yaşıyorum
Yüklenme Tarihi: 27 Şubat 2015 - 09:19
Bu sevgi dolu hikaye 43 yıl önce Winchester,Mass’ta başladı. Rick doğum sırasındaki komplikasyondan dolayı beyin zararı gördü ve eklemli organlarını kullanamaz hale geldi.
Doktorlar Dick ve eşine’’hayatının sonuna kadar bir sebze gibi yaşayacak, onu bir enstitüye yatırın ’’dediklerinde Rick 9 aylıktı.
Ancak Dick ve eşi bunu kabullenmedi. Rick’in gözlerinin onları odadayken takip ettiğinin farkına vardılar. Rick 11 yaşındayken onunla iletişim kurabilmelerini sağlamak amacıyla onu Tufts üniversitesi mühendislik fakültesine götürdüler. Aldıkları cevap’’mümkün değil, beyninde herhangi bir hareket yok.’’ idi.
Dick mühendislere,’’ona bir fıkra anlatın’’ dedi, anlattılar, Rick güldü. Farkına vardılar ki aslında Rickin beyninde birçok şey olup bitiyordu. Kafasının yanı ile mouse’u kontrol edebileceği bir bilgisayar düzeneği kurdular. Nihayet Rick iletişim kurabilecekti. İlk kelimeleri ’’Go Bruins’’(lisesinin amerikan futbol takımına ithafen’’bastır fener’’ gibi). Lisedeki bir arkadaşı geçirdiği kaza sonucu felç olunca okuduğu okul arkadaşı adına bir hayır koşusu düzenledi. Rick babasına ‘’Baba, bende koşmak istiyorum’’ dedi.
Kendi deyimiyle’’besili domuz’’olan Dick bırakın 5 millik maraton boyunca oğlunu tekerlekli sandalyede itmeyi hayatına da 1 milden fazla koşmamıştı bile. Yine de denedi. ’’O durumda engelli olan bendim, 2 hafta boyunca kendime gelemedim’’ dedi.
O gün Rick’in hayatını değiştirdi.Kullanabildiği bilgisayara’’ Baba, koştuğumuz zaman engelli değilmişim gibi hissettim’’ yazdı.
Bu cümle Dick’in hayatını değiştirdi. Elinden geldiğince o duyguyu tekrar Rick’e hissettirmeyi takıntı haline getirdi. 1979‘da Boston maratonuna katılabilecek seviyeye gelirken göbeğini de sertleştirmişti.
’Asla olmaz’’, yarış hakemlerinin Dick’e söylediği sözdü.Baba ve oğul tek yarışmacı sınıfına giremezlerdi aynı zamanda sadece tekerlekli sandalyedekilerin de katıldığı katogoriyede uymuyorlardı. Birkaç sene Baba ve oğul ellerinde geldiği heryerde koştular. Sonunda 1983 yılında Boston maratonuna katılabilmenin yolunu buldular. Öncesinde başka bir maratonda o kadar iyi derece yaptılar ki Boston maratonu eleme derecesini rahatlıkla geçtiler.
Sonra biri’’Hey Dick, neden triatlonu denemiyorsun’’ dedi.
Yüzme bilmeyen, en son bisiklete 6 yaşında binmiş, kucağında ağırlığı 50 kg olan oğluyla triatlona katılmak?Yinede Dick denedi.
Bugüne kadar tam 212 triatlona katıldılar ve bitirdiler.bunların içinde Hawai’de yapılan 15 saat süren ‘’demir adam’’ (en zor triatlon yarışıdır)’da vardı. Düşünsenize 25 yaşında triatlonda yarışan aygır gibi bir sporcusunuz ve yanınızdan arkasındaki şişme botun içindeki engelli oğlunu ip ile çeken adam yüzerek sizi geçiyor!
Birisi’’Hey Dick, triatlonu neden tek başına denemiyorsun?’’diye sorduğu zaman,’’asla, ben bunu sadece Rick ile beraber yüzerken,koşarken ve pedal çeviriken onun yüzündeki o tebessüm için yapıyorum’’ der.
Bu sene Dick 65 Rick ise 43 yaşlarına bastılar.Ve baba oğul bu sene 24’üncü Boston maratonlarını bitirdiler. 20.000’den fazla kişinin katıldığı yarışta dereceleri 5.083 idi. En iyi zamanları, 2 saat 40 dakika (1992’de). Dünya rekorundan sadece 35 dk. Fazla. Bu tarz rekorlar hakkında bilginiz yoksa şunu söyleyelim dünya rekorunu elinde tutan adam bu rekoru kırarken, başka bir adamı tekerlekli sandalye ile itmiyordu.
‘’şüphe yokki benim babam yüzyılın babası’’yazdı Rick zorlukla kullanabildiği bilgisayar ekranına.
Açıklama "nerden" arkadaşımızın yazısından alıntıdır.
Yazının orjinali : http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/2511/dick-ve-rick-hayat-hikayesi
Etiketler: